Część pierwsza z cyklu „Psycholog a psychoterapeuta”
„Psycholog a psychoterapeuta” to cykl artykułów przedstawiających różnice i podobieństwa pomiędzy psychologiem a psychoterapeutą – ich wykształceniem i pracą.
Wykształcenie – informacje ogólne
Psycholog to osoba, która ukończyła studia wyższe na kierunku psychologia. Psychoterapeuta to ktoś, kto posiada wykształcenie wyższe (nie zawsze psychologiczne!) i jednocześnie ukończył szkolenie/szkołę (najczęściej 4-letnie) z zakresu psychoterapii lub jest w jego trakcie. Psychoterapeuci są zazwyczaj jednocześnie psychologami, to znaczy ukończyli wyższe studia psychologiczne. Jednakże nie tylko psycholog może zostać psychoterapeutą. Istnieją ośrodki szkolące w psychoterapii, które nie wymagają od kandydatów wykształcenia psychologicznego.
Specjalności na kierunku psychologia
Uczelnie oferują studentom psychologii możliwość obrania różnych specjalności na ostatnich latach studiów. Oto niektóre ze specjalności oferowanych przez uczelnie na kierunku psychologia:
- psychologia ogólna
- psychologia kliniczna i osobowości
- psychometria
- psychologia sądowa i penitencjarna
- psychologia pracy i stresu
- psychologia zdrowia i niepełnosprawności
- psychologia wychowawcza i rodziny
- psychologia rozwojowa
- i inne
W zależności od wybranej specjalności (czasami zwanej specjalizacją) studenci psychologii kształcą się w określonym obszarze. Jednak niezależnie od wybranej przez siebie ścieżki, mają podobne możliwości pracy i rozwoju po studiach. Specjalność daje możliwość rozwijania swoich zainteresowań na etapie studiów, jednak nie zamyka innych dróg rozwoju.
Nurty psychoterapeutyczne
Tak jak osoby kształcące się w kierunku psychologicznym obierają różne specjalności, podobnie psychoterapeuci wybierają w jakim nurcie psychoterapii będąc się szkolić. Jest to trudna decyzja, nie tylko ze względu na to że poszczególne nurty bardzo się między sobą różnią, ale również dlatego, że jest ich wiele do wyboru. Oto niektóre z podejść psychoterapeutycznych:
- psychodynamiczne
- psychoanalityczne
- poznawczo-behawioralne
- Gestalt
- systemowe
- humanistyczno-egzystencjalne
- i inne
Nurt psychoterapeutyczny wybrany przez terapeutę determinuje jego późniejszy styl pracy i myślenia o pacjencie i jego problemach. Ważne jest, aby w trakcie terapii nastąpił moment, w którym myślenie pacjenta i terapeuty w pewien sposób się przenikną i zgrają. Umożliwia to głębsze porozumienie, w którym pacjent i terapeuta posługują się podobnym językiem i sposobem myślenia o ich relacji i problemach z jakimi zmaga się pacjent.
